HAYDEN ÇO!

HAYDEN ÇO!

Harmanın düzüna  sapi sarmaya

De hayden ço bizım ela gedalım

Arduçli  bayirdan neker kırmaya

De hayden ço, bizim ele  gidelim

 

Yohtur orda kara kışın  imani

Egri   tütar  buharının  dumani

Galdi da geçiyer  ruhsat zamani

De hayden ço bizim ele gidelim

 

İhtiyarlar   yokuşlarda  tekliyer

Hesretlanmiş  güni  güna  ekliyer

Hecer Nene  gevrek vurmiş bekliyer

De hayden ço  bizim  ele  gedalim

 

Yalnızlıktan  Savukpunğar kurudi

Napızarlar  biçılmadi   çürudi

Bostanları kara tikan  bürüdi

De  hayden  ço bizim  ele  gedalım

 

Tavranın ki  hozik  basti  çayiri

Bizi  beklar  Kürunların  bayiri

Gurbet elin yoktur bize heyıri

De hayden ço bizım ela  gedalım

 

Melamiyer  ahorlarda   tanalar

Şeherlara  gelin  oldi  sonalar

Çağıriyer  pambuh saçli analar

De hayden ço bizım ela  gedalım

 

İzımız   var   toprağında   taşında

Horom tutah  Tavkola’nın  başında

Behçet Emiy bizi görür düşunda

De hayden ço bizım ela  gedalım

 

Nalet olsun şeherların parasına puluna

Kurban    olah    memleketın   yoluna

Girın   Ozan   İSYANÎ’nin   koluna

De hayden ço bizım ela  gedalım