GELİR ARTIK

GELİR ARTIK

 

 

İstesem de güneş gibi doğamam

Karanlığı   ışığımla   boğamam

Bir garibim kendime de sığamam

Ömrüm hayatıma dar gelir artık

 

 

Bozuldu bağlarım bülbül ötmüyor

Neylesem serimden duman gitmiyor

Evrenimde    fırtınalar    bitmiyor

Başıma her mevsim kar gelir artık

 

 

Bir insanda eğer kalmazsa onur

Zalimin  önünde  elpençe  durur

Haysiyet  nerede  nerede  gurur

Sizlere katlanmak zor gelir artık

 

 

Kişi   başkasından yardım umar da

Feraha   çıkamaz  hep  kalır  darda

Yenik düşer  hayat denen kumarda

Tavlada   hep    yek   zar  gelir  artık

 

 

Adalet   bacımız  düşmüştür  dile

Bülbül   güvenmiyor tomurcuk güle

Kayboldu  güvenim dostlara bile

Bakışları   bana  hor   gelir   artık

 

 

Umut bağlar çiçeklenmiş dallara

Düşer  seher  vakti  tozlu  yollara

Unutulmuş boynu bükük kullara

Hayal  aleminden  yar  gelir  artık

 

 

İnanmış   görünüp   bunca  yalana

Haksızlığı   görüp   suskun  kalana

Haram   sofralara  ortak  olana

Cehennem odundan nar gelir artık

 

 

Sevgiler  yeşerir  bin  bir bucaktan

Yiğitler boy verir kutlu kucaktan

Vatanımda   tüten  cümle  ocaktan

Ozan İSYANÎ’ye     kor   gelir  artık