GEL DE GÜVEN

GEL DE GÜVEN

 

Ömür boyu menfaatin peşinde

Pervane olana güvenilmez ki

Başkasının artığında leşinde

Yolunu bulana güvenilmez ki

 

Paslı gönülleri zorlarken gerçek

Bulutlar ardından parlarken gerçek

Ha yağdı yağacak gürlerken gerçek

Kuyruklu yalana güvenilmez ki

 

Yorulsan da çapsızların yüzünden

Sen ayrılma Atatürk’ün izinden

Ustalıkla vatandaşın gözünden

Sürmeyi çalana güvenilmez ki

 

 

Biz aşığız hep iyiye güzele

Onlarsa düşmandır bülbüle güle

Oya tahvil için namazı bile

Riyayla kılana güvenilmez ki

 

Hem mıhına vurur hem de nalına

Yuva yapar her ağacın dalına

Kitaba uydurup yetim malına

Destursuz dalana güvenilmez ki

 

 

Şimdi benim borum ötüyor diye

Kalbi başka yönde atıyor diye

Gücü garibana yetiyor diye

Ahını alana güvenilmez ki

 

Etnik, dini gerekçeler sayıp da

Sen şucusun, sen bucusun deyip de

Aradaki kardeşiliğe kıyıp da

Toplumu bölene güvenilmez ki

 

Özüne güvenen kibire batmaz

Hacıyatmaz gibi her yöne yatmaz

Sırtına alana adamlık katmaz

Emanet palana güvenilmez ki

 

Yoluna çıkana leke sürüp de

Herkesin başına çorap örüp de

Şeytanla el ele tuzak kurup da

Düşene gülene güvenilmez ki

 

Harama da hile kattığı halde

Arabası yana yattığı halde

İSYANÎ’m çamura battığı halde

Her şeyi bilene(!) güvenilmez ki