Ağlayan Anadan Mektup

 

AĞLAYAN ANADAN MEKTUP

 

Merhaba Bibim;

*

Mektubuma başlarken kalem tutmasını da bilen nasırlı mübarek ellerinden öperim.

*

Çağlarca anası ağlatılan bu memleketin ağlayan analarından biriyim ben. Nenemden anama, anamdan bana miras kalan tek şey gözyaşı oldu bibim.

*

Yitirdiklerimize ağlamamıza bile yasak koydular. Hoca bile izin vermedi ağlamamıza. “Merhumun ruhu acı çekermiş.”

*

Hükümet izin vermedi göz yaşımızla ıslanmış isyanlarımızı haykırmamıza. ”Efendilerin rahatı kaçar, tezgâhı bozulurmuş.”

*

Yıllardır:”Kanı yerde kalmayacak. Hesabı mutlaka sorulacak. Bir avuç çapulcu. Şehitler ölmez, vatan bölünmez. Kahrolsun PKK “ nutukları, naraları, masallarıyla uyuduk, uyandık bu topraklarda.

*

Sonra “Biz diğerlerinden farklıyız. diyenler geldi başımıza.”Evlatlarımız yaşayacak , analar ağlamayacaktı.” Güzel vaadlerdi bunlar. Çünkü bir ana için evlattır en değerli hazine. Analar için geçerli olan, “Mevzubahis evlatsa gerisi teferruattır.”” ilkesidir

*

Biz bağrı yanık analar olarak bir süre evlatlarımız açısından olsun biraz mutluyduk açıkçası. Biz yoksulduk, çocuklarımız işsizdi ama en azından akşamları helal rızık koymaya çalıştığımız mütevazı soframızda sağ salim buluşabiliyorduk.

*

Evlatlarımızın canı pahasına neler verildiğini, kimlerle hangi konularda anlaşmalar yapıldığını görmek, duymak bile istemiyorduk.

*

Sonra bir genel seçim yaşandı ülkemizde. Birileri vatandaştan istediğini alamadı. Birileri ise fazlasıyla aldılar.

*

Vatandaştan istediklerini alamayanlar bunun bedelini ödetmek için sarıldılar silaha. Açıkça “400’ü vermediniz, başkanlığı vermediniz; böyle oldu. Verseydiniz bunlar olmazdı. Yeni seçimde vermezseniz olmaya da devam edecek…” demeye getiriyorlar.

*

Vatandaştan istediğinden fazlasını alanlar da boş durmadılar elbet. Şımarıkça devleti terörle tehdit ederek, rest çekerek su taşıdılar bu insan öğüten değirmene.

*

Şimdi analar yine ağlamaya devam ediyor.” Analar ağlamasın”cılar şimdi elleri şehit tabutlarında “Ne mutlu şehit analarına!” diye nutuk atıyorlar.

*

Şehitlerin az geldiği sahte saadet günlerinde bir açılım paketi vardı dillerden düşmeyen. O paket her gün ellerdeydi, dillerdeydi.

*

Şimdi diyorlar ki o paket buzdolabında. Anlaşılan bu paket “Zaten bozukmuş, beklerken bozulmuş.” diyerek kaldırılıp çöpe atılmamış.

*

Belli ki paketin sahipleri, o paketi birlikte kotaranlar, aynı sofrada o paketten siyaseten, ticareten ziftlenenler umut kesmemiş o paketten.

*

Kendilerince uygun buldukları gün, ortam elverişli olduğunda o paketi, kaldırdıkları yerden çıkarıp tekrar koyacaklar masaya.

*

O paket masadayken belki bir süreliğine daha evlâtlarımızın tabutları uzak olacak kapılarımızdan.

*

İyi de o paketin buzdolabında olduğu süre içinde hayata doymadan kara toprağa giren civanlarımızın, ciğerparelerimizin hesabını, bedelini kim ödeyecek?

*

Evlatlarını şehitlik gibi kutsal bir mertebeden, eşlerini şehit analığı gibi yüce bir makamdan mahrum etmek için her türlü dalavereyi çevirenlerin bize verecek bir hesapları olmayacak mı Tutiya Bibi.

*

Halimizden ancak senin gibiler anlar. Ne olur mektup yaz sevgili bibim.

*

GÖZÜ YAŞLI ANALARDAN BİRİ

***

Ben nasıl cevap vereyim bu mektuba…?

*

Siz, bu tabloda adı geçenler siz verebiliyorsanız kalem sizindir.